چاربنیچهلغتنامه دهخداچاربنیچه . [ ب ُ چ َ ] (اِخ ) شعبه ای از طائفه ٔ ایل باصری که تیره ای از ایلات خمسه ٔ فارس بشمار میرود. (جغرافی سیاسی کیهان ص 87).
