چاردرویش
لغت‌نامه دهخدا
چاردرویش . [ دَرْ ] (اِخ ) نام افسانه ٔ ملی . نام یکی از افسانه های باستانی ایران . نام افسانه ای ملی و باستانی که به نثر فارسی نوشته شده و آن را بنظم هم در آورده اند. نام یکی از افسانه های کهن ایرانی به نثر و نظم .
- قصه ٔ چار درویش ؛ کنایه از سخن دراز و ملال آور.
- قصه ٔ چار درویش گفتن ؛ کنایه از چیزهای بی معنی و دراز گفتن است .
- قصه ٔ چار درویش ؛ کنایه از سخن دراز و ملال آور.
- قصه ٔ چار درویش گفتن ؛ کنایه از چیزهای بی معنی و دراز گفتن است .
