چارشب
لغت‌نامه دهخدا
چارشب . [ ش َ ] (اِ مرکب ) مخفف چادرشب . پارچه ٔ بزرگ چهارگوشی که رخت خواب در آن بندند و زنان ده چون چادر بسرافکنند. چادر شب :
نازکت چارشب اولیست که بالا افکن
چون درشت است و قوی میرسدت ز آن آزار.
گاه گردد سپیج سر در شب
و ربود چارشب مدانش عار.
وجب وجب همه شب چارشب بپیمایم
چه صرفها که مرادر نهالی عزبیست .
نازکت چارشب اولیست که بالا افکن
چون درشت است و قوی میرسدت ز آن آزار.
نظام قاری .
گاه گردد سپیج سر در شب
و ربود چارشب مدانش عار.
نظام قاری .
وجب وجب همه شب چارشب بپیمایم
چه صرفها که مرادر نهالی عزبیست .
نظام قاری .
