چانگ چئو

چانگ چئو. [ چ ِ ] (اِخ ) خان چو. نام بندری است در چین شرقی بر ساحل دریای چین ، مقابل جزیره ٔ فورموز و تقریباً بخط مستقیم پانصدهزار گز درمشرق مایل بشمال کانتون و جزء ایالت فوکین امروزی است . این بندر در عهد مغول اهمیتی بس عظیم داشته است و از لحاظ تجارت خارجی چین و رفت وآمد کشتیهای بزرگ تجارتی و مسافری مابین چین و هند و جنوب ایران و بلاد عرب یکی از مراکز عمده ٔ چین بوده است . و ابن بطوطه وقتی که از هند بچین آمده بود اولین نقطه ای از خاک چین که وی در آنجا پیاده شده همین شهر بوده است و در مراجعت از چین بهند نیز ازهمین بندر کشتی گرفته است . در عهد مغول نام این شهربتلفظ عامیانه چینیان «تسوتونگ » بوده که با حذف گاف (حرف اخیر) تلفظ آن بسیار نزدیک بکلمه ٔ «زیتون » عربی شنیده میشده است و بهمین جهت مؤلفین عرب و ایرانی در قرون وسطی نام این شهر را زیتون (بهمان لفظ میوه ٔ معروف ) نوشته اند و در سفرنامه مارکوپولو نام این شهر به املای سایتون مرقوم است . (از حواشی شدالازار بقلم مرحوم قزوینی ص 508).