چاه بن

چاه بن . [ ب ُ ] (اِ مرکب ) تک چاه . (آنندراج ). بن چاه . ته چاه :
بدین چاه در آب سرد است و خوش
بفرمای تا من بوم آبکش
که هستند با من پرستنده مرد
کزین چاه بن برکشند آب سرد.

فردوسی .

پس آن به که غوکان در این چاه بن
نگویند از موج دریا سخن .

میرخسرو.