چاکاچاک
لغت‌نامه دهخدا
چاکاچاک . (اِ صوت مرکب ) چکاچاک . چکچاک . بمعنی طراق طراق باشد. (برهان ). صدای زدن شمشیر. (فرهنگ انجمن آرا) (آنندراج ). صدای زدن شمشیر و مانند آن . (فرهنگ نظام ).صدای برخورد شمشیر و تبرزین و خنجر و مانند آن . (ناظم الاطباء) آواز بهم خوردن آلات جنگ . صدایی که از زدن پی در پی شمشیر یا سلاح رزمی دیگر خیزد :
ز چاکاچاک کاج حاجب بوم
قفا گه سرخ کرده راست استاد.
ترنگ تیرو چاکاچاک شمشیر
دریده مغز پیل و زهره ٔ شیر.
|| (ص مرکب ) تراک و شکاف بسیار را نیز گویند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). شکاف بسیار در لباس . (فرهنگ نظام ). شکاف و تراک بسیار و شکاف در شکاف . (ناظم الاطباء). پاره پوره . شِدر پِدر.
ز چاکاچاک کاج حاجب بوم
قفا گه سرخ کرده راست استاد.
سوزنی .
ترنگ تیرو چاکاچاک شمشیر
دریده مغز پیل و زهره ٔ شیر.
نظامی .
|| (ص مرکب ) تراک و شکاف بسیار را نیز گویند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). شکاف بسیار در لباس . (فرهنگ نظام ). شکاف و تراک بسیار و شکاف در شکاف . (ناظم الاطباء). پاره پوره . شِدر پِدر.
