چاکری کردن

چاکری کردن . [ ک َ / ک ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نوکری کردن . خدمتگری کردن . ملازم خدمت کسی بودن یا شدن :
نیرزد بخیل آنکه نامش بری
و گر روزگارش کند چاکری .

سعدی (از آنندراج ).