چدر
لغتنامه دهخدا
چدر. [ چ َ دَ ] (اِ) بمعنی چاره و علاج باشد. چاره . (برهان ) (آنندراج ). علاج و تدبیر و چاره . (ناظم الاطباء). گزیر. بُدّ :
بدان نهیب که در خیلشان فتاد نهاب
بجز ایاب نجستند هیچ چار و چدر.
رجوع به چاره شود.
بدان نهیب که در خیلشان فتاد نهاب
بجز ایاب نجستند هیچ چار و چدر.
قاآنی .
رجوع به چاره شود.