چرچهلغتنامه دهخداچرچه . [ چ َ چ َ / چ ِ ] (اِ) نوعی گیاه دوائی . شکاعی . (بحر الجواهر). گیاهی است باریک از داروها و آنرا «باب سنجاب » و «آفتاب پرست » نیز گویند. (منتهی الارب ). رجوع به شکاعی شود.
