چشمه ٔ نور
لغت‌نامه دهخدا
چشمه ٔ نور.[ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از خورشید و آفتاب . چشمه ٔ نوربخش ، کنایه از روشنایی خورشید. کنایه از خور و مهر و آفتاب :
چشمه ٔ نور منا خاک چه مأواگه تست
که فدای سر خاک تو پدر باد پدر.
رجوع به چشمه ٔ نوربخش شود.
چشمه ٔ نور منا خاک چه مأواگه تست
که فدای سر خاک تو پدر باد پدر.
خاقانی .
رجوع به چشمه ٔ نوربخش شود.
