چشم تنگ
لغتنامه دهخدا
چشم تنگ . [ چ َ / چ ِ ت َ ] (ص مرکب ) تنگ چشم . نظرتنگ . بخیل و حسود. رجوع به چشم تنگی شود. || کنایه از ترکان و مغولان که چشمان تنگ دارند :
گفت کای چشم تنگ تاتاری
صید ما را بچشم می ناری ؟
گفت کای چشم تنگ تاتاری
صید ما را بچشم می ناری ؟
نظامی .
