چل ستون
لغت‌نامه دهخدا
چل ستون . [ چ ِ س ُ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) نام عمارتی که ستونهای بسیار داشته باشد. (آنندراج ). هر بنایی که دارای ستون زیاد باشد. (ناظم الاطباء). مسجد یا عمارت بزرگ :
چنان تیرها در کمان بند بود
که هر خانه اش چل ستون می نمود.
|| (اِخ ) قصرمعروف چهل ستون در اصفهان که از بناهای مشهور عهد صفویه است و هم اکنون در شهر اصفهان جزء ابنیه ٔ تاریخی مراقبت و نگهداری میشود. باغ چل ستون اصفهان . عمارت چل ستون ، در اصفهان . و رجوع به «قصر چهل ستون » ذیل لغت اصفهان و «چهل ستون » شود. || عمارت سلطنتی کلاه فرنگی قزوین از بناهای شاهان صفویه .
چنان تیرها در کمان بند بود
که هر خانه اش چل ستون می نمود.
کلیم (از آنندراج ).
|| (اِخ ) قصرمعروف چهل ستون در اصفهان که از بناهای مشهور عهد صفویه است و هم اکنون در شهر اصفهان جزء ابنیه ٔ تاریخی مراقبت و نگهداری میشود. باغ چل ستون اصفهان . عمارت چل ستون ، در اصفهان . و رجوع به «قصر چهل ستون » ذیل لغت اصفهان و «چهل ستون » شود. || عمارت سلطنتی کلاه فرنگی قزوین از بناهای شاهان صفویه .
