چهاربختان
لغت‌نامه دهخدا
چهاربختان . [ چ َ ب ُ ] (اِخ ) نام یکی از مقربان امیر احمدبن عبدالعزیزبن دلف بن ابی دلف العجلی امیر اصفهان و کرج بودلف و گلپایگان در قرن سوم هجری قمری : شخصی ازمقربان امیراحمد را بیافتند نام او محمدبن الحسن چهاربختان المعروف به محمد دندان . (کتاب النقض ص 320).
