چهارمزاج
لغت‌نامه دهخدا
چهارمزاج . [ چ َ / چ ِ م ِ ] (اِ مرکب ) مزاجهای چهارگانه .
1- بلغمی مزاج : (قطور و کم بنیه ) خوش مشرب و خون سرد و سست عنصر و کندذهن است . 2 - دموی مزاج : (خوش آب و رنگ و ظاهراً قوی بنیه ) خوش بین و خوشگذران ، جدی و سبک مغز و سطحی است . 3 - سوداوی مزاج : (سیه چهره ، باریک اندام ) مضطرب و ناراضی و بدبین است . 4 - صفراوی مزاج : (باریک اندام و زردفام ) باحرارت و خشن و زودخشم و جاه طلب و ثابت قدم است . (علی اکبر سیاسی ، روانشناسی از لحاظ تربیت صص 500 - 501).
1- بلغمی مزاج : (قطور و کم بنیه ) خوش مشرب و خون سرد و سست عنصر و کندذهن است . 2 - دموی مزاج : (خوش آب و رنگ و ظاهراً قوی بنیه ) خوش بین و خوشگذران ، جدی و سبک مغز و سطحی است . 3 - سوداوی مزاج : (سیه چهره ، باریک اندام ) مضطرب و ناراضی و بدبین است . 4 - صفراوی مزاج : (باریک اندام و زردفام ) باحرارت و خشن و زودخشم و جاه طلب و ثابت قدم است . (علی اکبر سیاسی ، روانشناسی از لحاظ تربیت صص 500 - 501).
