چهره گشای

چهره گشای . [ چ ِ رَ / رِ گ ُ ] (نف مرکب ) چهره گشا. آنکه چهره گشاید. که روی باز کند که رخسار گشاده سازد. که پرده از رخ بیکسو زند :
اندرین موسم نوروز که از لطف هوا
لعبتان بینی در انجمن چهره گشای .

شرف شفروه .

|| صورتگر. نقاش :
نقش دلبند دلگشای ترا
خامه ٔ فتنه بوده چهره گشای .

ابوالفرج رونی .

نقش بندان پرده ٔ جان را
نقش دیوار تست چهره گشای .

سیف اسفرنگ .

خانه ٔ مانی است طبع چهره گشای بهار
نایب عیسی است ماه رنگرز شاخسار.

(؟)