چواندازلغتنامه دهخداچوانداز. [ چ َ اَ ] (نف مرکب ) آنکه چو اندازد. آنکه آوازه دردهد. که آوازه دراندازد. کسی که خبر دروغ و بی اساسی را شهرت دهد. که پخش شایعه کند.
