چونکه

چونکه . [ ک ِ] (حرف ربط مرکب ) (مرکب از «چون » + «که ») به معنی زیرا که . از آن روی که . (یادداشت مؤلف ) :
سیرت او وحی نامه به کسری
چونکه به آیینش پندنامه بیاکند.

رودکی .

سایه ٔ زلف تو چون فر همایست به فال
چونکه فال من دلخسته همایون نکند.

فلکی شیروانی .

چونکه محمول بهی نبود لدیه
نیست ممکن بود محمول علیه .

مولوی .