چوگان باختن

چوگان باختن . [ چ َ / چُو ت َ ] (مص مرکب ) به چوگان بازی پرداختن . بازی گوی و چوگان کردن . چوگان بازی کردن :
زمانه اسپ و تو رائض به رای خویشت تاز
زمانه گوی و تو چوگان به رای خویشت باز.

رودکی .

نامه نویسد بدیع و نظم کند خوب
تیغ زند نیک و پهنه بازد و چوگان .

فرخی .

چوگان باختند و نیزه انداختند.

(تاریخ بیهقی چ ادیب ص 349).

- گوی و چوگان باختن ؛ ببازی گوی و چوگان پرداختن . چوگان بازی کردن :
اسب در میدان رسوائی جهانم مردوار
بیش از این در خانه نتوان گوی و چوگان باختن .

سعدی (بدایع).