چپ کردن
لغت‌نامه دهخدا
چپ کردن . [ چ َ ک َ دَ ] (مص مرکب )بجانب چپ رفتن . از سوی چپ حرکت کردن . || چپ کردن راه ؛ کنایه از بی اعتنایی کردن :
راه چپ کرد حریفانه بهار از چمنم
غنچه ماندم من و هنگام شکفتن بگذشت .
|| نگاه چپ کردن ؛ کنایه از بخشم و غضب نگریستن کسی را. اعتراض کردن . رجوع به چپ شود.
راه چپ کرد حریفانه بهار از چمنم
غنچه ماندم من و هنگام شکفتن بگذشت .
طالب آملی .
|| نگاه چپ کردن ؛ کنایه از بخشم و غضب نگریستن کسی را. اعتراض کردن . رجوع به چپ شود.
