کاجری
لغت‌نامه دهخدا
کاجری . [ ج َ ] (اِخ ) ابواحمد محمدبن جعفربن محمدبن عصمة کاجری . وی از اباسهل هارون بن احمدالاسترابادی و اباجعفر محمدبن عبداﷲ الفقیه الهندوانی و ابالفوارس احمدبن محمد جمعةالنسفی و دیگران حدیث شنید. ابوالعیاذ المستغفری از او روایت دارد. وی در رجب سنه ٔ 411 درگذشت . (انساب سمعانی ورق 470 الف ).
