کاحصلغتنامه دهخداکاحص . [ ح ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از کحوص . زننده ٔ بپای خود. || نشان محو شونده . ج ، کواحص : اطلال ٌ کواحص ؛ آثار خانه ٔ محو و ناپدید. (منتهی الارب ).
