کاخهلغتنامه دهخداکاخه . [ خ َ / خ ِ ] (اِ) باران باشد که به عربی مطر خوانند. || علت یرقان را نیز گفته اند. (برهان ). در لسان الشعراء بمعنی یرقان گفته . (رشیدی ). و رجوع به معانی کاخ شود.
