کارث
لغتنامه دهخدا
کارث . [ رِ ] (ع ص ) کار در اندوه دراندازنده : امر کارث . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) : بنیاد سرائی فرموده بود... بسبب حادثه ٔ کارثه ای او ناتمام بماند و فرزندان او از او اعراض کردند و بدان فال بد زدند تا خراب شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 146 نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ).