کاظم کاشی

کاظم کاشی . [ ظِ م ِ ] (اِخ ) (میرزا...) ابن امینا از شعرای ایران و از اهالی کاشان بود، و به هندوستان کوچ کرد در زمره ٔ منشیان عالمگیر پادشاه درآمد و تاریخ سلاله ٔ وی را برشته ٔ نظم درآورد وی پس از شروع بنای اطناب و تطویل را گذارد چنانکه شاه را ملول ساخت از این رو او را از ادامه ٔ آن مانع گردید. از اوست :
نیست از چاه زنخدان بتان قسمت ما
غیر آبی که ز حسرت به زبان میگردد.

(از قاموس الاعلام ترکی ).

در تذکره ٔ نصرآبادی آمده : «ولد میرزا امینای کاشی به کمالات ظاهر و باطن آراسته چنانچه پاره ای تحصیل علوم نموده طبع انشائی هم دارد به هندوستان رفته درخدمت پادشاه عدالت پناه اورنگ زیب واقعه نویس است و اعتباری دارد. (تذکره ٔ نصرآبادی ج 1 ص 132).