کافتیدنلغتنامه دهخداکافتیدن . [ دَ ] (مص ) ترکانیدن . (فرهنگ اسدی ذیل کلمه ٔ شکاف ). کافتن . کفتن . ترکاندن . غاچ دادن . || بمعنی لازمی کافته شدن . شکافتن . ترکیدن . غاج خوردن .
