کافرکیش
لغت‌نامه دهخدا
کافرکیش . [ ف ِ /ف َ ] (ص مرکب ) بی دین و آنکه ملت او خلاف شرع باشد. (آنندراج ). کسی که بی دین باشد. (ناظم الاطباء). کسی که به مذهب کفار باشد. (شعوری ج 2 ص 242) :
آمد به نماز آن صنم کافرکیش
ببرید نماز مؤمنان درویش .
در تو آن مردی نمی بینم که کافر بشکنی
بشکن ار مردی هوای نفس کافرکیش را.
چو بید بر سر ایمان خویش میلرزم
که دل بدست کمان ابروئیست کافرکیش .
بر جبین نقش کن از خون دل من خالی
تا بدانند که قربان تو کافرکیشم .
آمد به نماز آن صنم کافرکیش
ببرید نماز مؤمنان درویش .
سعدی .
در تو آن مردی نمی بینم که کافر بشکنی
بشکن ار مردی هوای نفس کافرکیش را.
سعدی .
چو بید بر سر ایمان خویش میلرزم
که دل بدست کمان ابروئیست کافرکیش .
حافظ.
بر جبین نقش کن از خون دل من خالی
تا بدانند که قربان تو کافرکیشم .
حافظ.
