کافر حربی
لغتنامه دهخدا
کافر حربی . [ ف ِ / ف َ رِ ح َ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کافری که از دولت اسلام فرمان نبرد. مقابل کافر ذمی که مطیع اسلام بود و از او جزیه گیرند. (رجوع به کافر ذمی و ذمی شود). و حربی آن است که با او حرب واجب است . (آنندراج ) :
نگاه آشنا در چشم اوبیگانه میگردد
مسلمان کافر حربی درین میخانه میگردد.
نگاه آشنا در چشم اوبیگانه میگردد
مسلمان کافر حربی درین میخانه میگردد.
صائب .