کافوربویهلغتنامه دهخداکافوربویه . [ ی َ/ ی ِ ] (اِ مرکب ) کافور یهودی گیاهی است چون او را در دست بمالند بوی کافور از او به مشام رسد قوه ٔ او به قوه ٔ کافور مشابه بود. (ترجمه ٔ صیدنه ٔ بیرونی ).
