کالم
لغت‌نامه دهخدا
کالم . [ ل ُ / ل َ ] (ص ) زنی را گویند که شوهرش مرده یا طلاق گرفته باشد. (برهان ) (از آنندراج ). عوان . ثیب . بیوه :
پای تو از میانه رفت و زنت
ماند کالم که نیز نکند شوی .
ای جنگی [ ختلی ؟ ] کالم شده بر دست براهیم
مر خواجه ات را خیز بریش اندر کم جوی [ کذا ] .
عروس مدح تو بکر آید از سراچه ٔ طبعم
نه همچو زان دگر شاعران عجوزه و کالم .
هرکجا ریدکی بود تکلم
هر کجا کالمی بود خصیم .
|| ضد باکره یعنی زنی که بکارت او رفته باشد. (غیاث ). زن شوی کرده . زنی که دوشیزگی او ربوده شده باشد. کالمه . (آنندراج ). و رجوع به کالمه شود.
پای تو از میانه رفت و زنت
ماند کالم که نیز نکند شوی .
منجیک (از فرهنگ اسدی ص 339).
ای جنگی [ ختلی ؟ ] کالم شده بر دست براهیم
مر خواجه ات را خیز بریش اندر کم جوی [ کذا ] .
منجیک (از فرهنگ اسدی ص 339).
عروس مدح تو بکر آید از سراچه ٔ طبعم
نه همچو زان دگر شاعران عجوزه و کالم .
ابن یمین .
هرکجا ریدکی بود تکلم
هر کجا کالمی بود خصیم .
طیان .
|| ضد باکره یعنی زنی که بکارت او رفته باشد. (غیاث ). زن شوی کرده . زنی که دوشیزگی او ربوده شده باشد. کالمه . (آنندراج ). و رجوع به کالمه شود.
