کام خاریدن
لغت‌نامه دهخدا
کام خاریدن . [ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از میل کردن و اراده نمودن بچیزی باشد. (برهان ) (از آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ). || آرزو کردن چیزی . (ناظم الاطباء). رغبت و شوق و خواهش کردن . (مجموعه ٔ مترادفات ص 179) :
بجان آتشی دادمت زینهار
به ایوان شو و کام کژی مخار.
- کام افعی خاریدن ؛ رفتار موذیانه داشتن . چون افعی بودن . افعی وار همه را از خود متنفر ساختن .
- کام دشمن خاریدن ؛ دشمنانه رفتار کردن . قصد و اراده ٔ دشمن کردن :
پسر چون کند با پدر کارزار
بدین آرزو کام دشمن مخار.
ز رستم چرا بیم داری همی
چرا کام دشمن نخاری همی .
- کام شیر خاریدن ؛ سبعانه رفتار کردن . چون شیر درنده بودن :
تو این را چنین خوار کاری مدار
چو چیره شدی کام شیران مخار.
چنین گفت با شاهزاده تخوار
که گر مردمی کام شیران مخار.
بجان آتشی دادمت زینهار
به ایوان شو و کام کژی مخار.
فردوسی (از آنندراج ).
- کام افعی خاریدن ؛ رفتار موذیانه داشتن . چون افعی بودن . افعی وار همه را از خود متنفر ساختن .
- کام دشمن خاریدن ؛ دشمنانه رفتار کردن . قصد و اراده ٔ دشمن کردن :
پسر چون کند با پدر کارزار
بدین آرزو کام دشمن مخار.
فردوسی .
ز رستم چرا بیم داری همی
چرا کام دشمن نخاری همی .
فردوسی (از آنندراج ).
- کام شیر خاریدن ؛ سبعانه رفتار کردن . چون شیر درنده بودن :
تو این را چنین خوار کاری مدار
چو چیره شدی کام شیران مخار.
فردوسی .
چنین گفت با شاهزاده تخوار
که گر مردمی کام شیران مخار.
فردوسی .
