کاهل
لغت‌نامه دهخدا
کاهل . [ هَِ ] (ص ) تن آسان . تن پرور. تنبل . (یادداشت مؤلف ). سست . (غیاث )[ : چغانیان ] ناحیتی بزرگ است وبسیار کشت و برز و برزیگران کاهل . (حدود العالم ).
که اندر جهان سود بی رنج نیست
کسی را که کاهل بود گنج نیست .
چو کاهل شود مرد هنگام کار
از آن پس نیاید چنان روزگار.
نگویی مرا کز چه ای روزگار
گریزانی از من چو کاهل ز کار.
هرگز نشود خسیس وکاهل
اندر دو جهان به خیر مشهور.
آن نظر بر بخت چشم احول کند
کلب را کهدانی و کاهل کند.
گفت هرچه کاله ٔ سیم و زر است
آن برد زان هر سه کو کاهلتر است .
هرک او عمل نکرد و عنایت امید داشت
دانه نکشت کاهل و دخل انتظار کرد.
ترکیب ها:
- کاهلانه . کاهل رو. کاهل شدن . کاهل قدم . کاهل مزاج . کاهل وار. کاهلی . رجوع به هر یک از این مدخل ها در ردیف خود شود.
که اندر جهان سود بی رنج نیست
کسی را که کاهل بود گنج نیست .
فردوسی .
چو کاهل شود مرد هنگام کار
از آن پس نیاید چنان روزگار.
فردوسی .
نگویی مرا کز چه ای روزگار
گریزانی از من چو کاهل ز کار.
فردوسی .
هرگز نشود خسیس وکاهل
اندر دو جهان به خیر مشهور.
ناصرخسرو.
آن نظر بر بخت چشم احول کند
کلب را کهدانی و کاهل کند.
مولوی .
گفت هرچه کاله ٔ سیم و زر است
آن برد زان هر سه کو کاهلتر است .
مولوی .
هرک او عمل نکرد و عنایت امید داشت
دانه نکشت کاهل و دخل انتظار کرد.
سعدی .
ترکیب ها:
- کاهلانه . کاهل رو. کاهل شدن . کاهل قدم . کاهل مزاج . کاهل وار. کاهلی . رجوع به هر یک از این مدخل ها در ردیف خود شود.
