کاه مکیلغتنامه دهخداکاه مکی . [ هَِ م َک ْ کی ] (اِ مرکب )نباتی است که به عربی اذخر نامند. (فهرست مخزن الادویه ). رستنیی باشد که آن را خلال مأمونی میگویند. (برهان ). تبن مکی . گورگیا. (از حاشیه ٔ برهان چ معین ).
