کبچ

کبچ . [ ک َ ] (ص ) احمق . || معجب . خویشتن ستای . (فرهنگ اسدی نخجوانی ) :
همه با حیزان حیز و همه با کبچان کبچ
همه با دزدان دزد و همه با شنگان شنگ .

قریعالدهر.

|| (اِ) کیچ . بهره . تفرقه : کبچ کبچ . رجوع به کبچ کبچ شود. (از یادداشت مؤلف ).