کتائب

کتائب . [ ک َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ کتیبه که به معنای لشکر است . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). ج ِ کتیبه . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) : ثنا و ستاگوی او در بزم ، بذل مواهب و در رزم قرع کتائب . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 447). و با مراکب و کتائب و عساکر ومطائب به آهستگی حرکت می کردند. (جهانگشای جوینی ).
هم به کتائب کتب بر در ملک حاجبی
هم به مواکب کرم در ره دین مقدمی .
(از ترجمه ٔ محاسن اصفهان حسین آوی ص 133). و رجوع به کتیبه شود.