کتد

کتد. [ ک َ ت َ / ت ِ ] (ع اِ) فراهم آمدنگاه هر دو شانه از مردم و اسب یا هر دو. || بمعنای دوش است یا میان دوش تا پشت . ج ، اَکتاد و کُتود. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || (اِخ ) ستاره ای است . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). نام ستاره ای است و آن کاهل اسد است . (یادداشت مؤلف ).