کتکرلغتنامه دهخداکتکر. [ ک َ ک َ ] (ص مرکب ) بمعنی کتکار است که درودگر باشد. (برهان ). درودگر. نجار. (ناظم الاطباء). رجوع به کتکار و کتگار و کتگر شود.
