کتک خور

کتک خور. [ ک ُ ت َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) کتک خورنده . آنکه کتک خورد. کسی که او را کتک زنند. (فرهنگ فارسی معین ). || (اِ مرکب ) جای مناسب کتک .
- کتک خور خوب داشتن ؛ از کتک خوردن باک نداشتن . (فرهنگ فارسی معین ).
- کتک خور کسی محکم بودن ، کتک خورش قرص بودن ، کتک خورش قائم بودن ؛ بسیار تاب و توان و تحمل کتک داشتن . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به کتک وکتک خوردن شود.