کثاءلغتنامه دهخداکثاء. [ ک َ ](ع اِ) گیاه ایهقان . ج ، کثی [ ک ُ ثا ] . (متن اللغة)(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). کَثاة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و رجوع به کثاة شود. یا گیاهی است مانند غبیراء. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
