کج مزاج
لغتنامه دهخدا
کج مزاج . [ ک َ م ِ ] (ص مرکب ) تندخوی . || نادان . احمق . || لجوج . ستیزنده . (ناظم الاطباء). || بدمزاج . بدذوق . بدسلیقه . (فرهنگ فارسی معین ) :
تو گر کژدم مزاجی لقمه خور پاک
رها کن کج مزاجان را به خاشاک .
تو گر کژدم مزاجی لقمه خور پاک
رها کن کج مزاجان را به خاشاک .
امیرخسرو (از آنندراج ).