کد
لغت‌نامه دهخدا
کد. [ ک َ ] (اِ) خانه باشد و به عربی بیت خوانند. (برهان ). خانه و آن را کت نیز گویند چه در پارسی تا با دال مبدل می شود. (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) :
کدخدایی همه غم و هوس است
کد رها کن ترا خدای بس است .
|| ده . (غیاث اللغات ). و رجوع به کدخدا و کدبانو و کدواده و کدیور و نظایر آن و کلمه ٔ کت شود. || تخت . (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ). رجوع به کت شود. || بمعنی نخست و اول هم آمده است . (برهان ).نخست و اول . (ناظم الاطباء). اما ظاهراً همان تخت است که به اشتباه نخست خوانده شده است .
کدخدایی همه غم و هوس است
کد رها کن ترا خدای بس است .
سنائی .
|| ده . (غیاث اللغات ). و رجوع به کدخدا و کدبانو و کدواده و کدیور و نظایر آن و کلمه ٔ کت شود. || تخت . (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ). رجوع به کت شود. || بمعنی نخست و اول هم آمده است . (برهان ).نخست و اول . (ناظم الاطباء). اما ظاهراً همان تخت است که به اشتباه نخست خوانده شده است .
