کدورت انگیز
لغت‌نامه دهخدا
کدورت انگیز. [ ک ُ رَ اَ ] (نف مرکب ) ملال آور. آنکه تولید کدورت کند. (فرهنگ فارسی معین ) :
چنین که صورت عالم کدورت انگیز است
به بزم دهر تو گویی چراغ بی نورم .
چنین که صورت عالم کدورت انگیز است
به بزم دهر تو گویی چراغ بی نورم .
ابوطالب کلیم (از آنندراج ).
