کرا
لغت‌نامه دهخدا
کرا. [ ک ِ ] (موصول + حرف اضافه ) کلمه ای است مرکب از که و را. (ناظم الاطباء). مخفف و مختصر هرکراست . (آنندراج ). به معنی هرکه را و هر کس را. (فرهنگ فارسی معین ) :
کرا پشتی کند گردون چه باید پشتی لشکر
چه باید یاری مردم کرا دولت بود یاور.
کرا خرما نسازد خار سازد
کرا منبر نسازد دار سازد.
|| بطریق استفهام بمعنی کدام کس را باشد چنانکه هرگاه گویند:کرا میگوئی ؟ مراد آن باشد که کدام کس را می گویی ؟ (برهان ). ادات استفهام در حالت مفعولی (مفعول صریح ). (فرهنگ فارسی معین ). چه کس را. کدام کس را. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ).
کرا پشتی کند گردون چه باید پشتی لشکر
چه باید یاری مردم کرا دولت بود یاور.
قطران (از آنندراج ).
کرا خرما نسازد خار سازد
کرا منبر نسازد دار سازد.
(المعجم ) (از فرهنگ فارسی معین ).
|| بطریق استفهام بمعنی کدام کس را باشد چنانکه هرگاه گویند:کرا میگوئی ؟ مراد آن باشد که کدام کس را می گویی ؟ (برهان ). ادات استفهام در حالت مفعولی (مفعول صریح ). (فرهنگ فارسی معین ). چه کس را. کدام کس را. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ).
