کرث
لغتنامه دهخدا
کرث . [ ک َ ] (ع مص ) دشوار شدن اندوه بر کسی . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). سخت شدن اندوه بر کسی وبر وی مشقت رسیدن . (از اقرب الموارد). و قال الاصمعی لایقال کرثه بل اکرثه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || اندوهگین کردن . (المصادر زوزنی ).
