کرسف
لغت‌نامه دهخدا
کرسف . [ ک ُ س ُ ] (ع اِ) کرسوف . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). پنبه .(منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). واحد آن کرسفة است . (از اقرب الموارد). || لیقه ٔ دوات . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || لته ٔ حیض . (ناظم الاطباء). و منه الحدیث للمستحاضة: احتشی کرسفاً. (منتهی الارب ).
