کرنی

کرنی . [ ک ُ ن ِ ] (اِخ ) پی یر. از شعرای نامی فرانسه است . در سال 1606 م . در شهر روئن متولد شد. پدرش خواست او به کار وکالت مشغول شود، اما وی طریق شاعری پیش گرفت و با انتشار آثاری چون ملیت و بیوه زن و کنیز و میدان سلطنتی و مده و سید به اوج شهرت رسید. قطعه ٔ سیداز نظر افکار بدیع و سبک تازه چنان مشهور شد که دیرزمانی بر سبیل مثال میگفتند فلان چیز در خوبی چون «سید» است . با انتشار «هراسها» و «سین نا» قدرت طبع و قریحه ٔ وی به بالاترین مرحله رسید. آخرین شاهکار او قطعه ٔ رودگونه است . کمدی «دروغگوی » وی فتح بابی در نمایشنامه های فکاهی و خنده انگیز و سرمشقی برای مولیر بود. وی در سال 1684 م . درگذشت . (از مجله ٔ آینده ترجمه ٔ نصراﷲ فلسفی سال دوم ).