کریعلغتنامه دهخداکریع. [ ک َ ] (ع ص ) آب خورنده به دست از جوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کسی که چون ظرف نداشته باشد به دست از جوی آب خورد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
