کریم طبعی
لغتنامه دهخدا
کریم طبعی . [ ک َ طَ ] (حامص مرکب ) کریم نهادی . (فرهنگ فارسی معین ) :
درخواستی تو شعرم این آمدت ز رادی
اینت کریم طبعی اینت بزرگواری .
یک گروه از کریم طبعی خویش
مردمی را بجان خریدارند.
درخواستی تو شعرم این آمدت ز رادی
اینت کریم طبعی اینت بزرگواری .
منوچهری .
یک گروه از کریم طبعی خویش
مردمی را بجان خریدارند.
ناصرخسرو.