کری

کری . [ ک َرْی ْ ] (ع مص ) کری ً. (منتهی الارب ). سخت دویدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || کندن در جوی حفره ای جدید. (از اقرب الموارد). کندن جوی را و کذا کری البئر؛ ای استحدث حفرها. (منتهی الارب ). || بشتافتن و دست و پای ناهموار اندختن دابّه در رفتن . کرت الدابة. (منتهی الارب ). || گوی باختن و زدن بر آن تا بلند گردد. (ناظم الاطباء).