کر

کر. [ ک َرر ] (ع اِ) بند از پوست خرما یا از برگ آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || رسن که بر درخت به او برآیند یا رسن گنده یا عام است . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). ریسمانی که بدان بر درخت برآیند و ریسمان گنده و هر ریسمان .(ناظم الاطباء). ج ، کُرور. (از اقرب الموارد). || رسن پالان که بدان دو حلقه ٔ آن بسته شود. ج ، اَکرار. (منتهی الارب ). ریسمانی که بدان دو چوب از چهار چوب پالان شتر را بهم بندند. ج ، اَکرار. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || رسن بادبان . ج ، کُرور. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || چاه ، مذکر آید. (منتهی الارب )(از اقرب الموارد). چاه . (ناظم الاطباء). کُرّ. (منتهی الارب ). || چاه خرد در زمین نرم که به آب نزدیک باشد یا جایی که در آن آب جمع کنند تا روشن و صاف گردد. ج ، کِرار. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || مندیل که بر آن نماز کنند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ، اَکرار، کُرور. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).