کشال
لغتنامه دهخدا
کشال . [ ک ِ ] (اِ) پیوندگاه ران بشکم از جانب انسی . ملتقای شکم و ران از طرف انسی تن . ملتقای شکم و ران از طرف انسی تن . گوی بدرازا که میان بالای ران زیر شکم است از پیش . پیوندگاه پای به تنه . نورد میان شکم و ران . (یادداشت مؤلف ). کش . کشاله . رجوع به کش شود.